نتیجه مطالعات پژوهشگران موسسه انسان‌شناسی تکاملی انستیتوی ماکس پلانک در لایپزیگ و انستیتوی کارولیسنکا در سوئد نشان می‌دهد که زنانی که ژن نئاندرتال را در خود حمل می‌کنند، توانایی باروری بیشتری دارند. ژن نئاندرتال مانند یک گیرنده هورمون پروژسترون عمل می‌کند.
این هورمون در دوره بلوغ و بارداری در زنان نقش مهمی بازی می‌کند. سلول‌های زنانی که نوعی از این DNA را دارند، در مقابل پروژسترون واکنش حساس‌تری نشان می‌دهد و این احتمال باروری را در آنها افزایش می‌دهد.
دویچه وله فارسی را در اینستاگرام دنبال کنید
دانشمندان این دو موسسه برای تحقیقات خود از داده‌های مربوط به ۴۵۰ هزار نفر در اروپا و در میان آنها ۲۴۴ هزار زن را مورد بررسی قرار داده‌اند. بر اساس نتایج این بررسی از هر سه زن در اروپا، یکی دارای ژن گیرنده پروژسترون است که از انسان نئاندرتال به ارث برده شده.
هوگو زبرگ، محقق موسسه ماکس پلانک برای انسان‌شناسی تکاملی می‌گوید: «گیرنده پروژسترون نمونه‌ای است که نشان می‌دهد چگونه ترکیب انواع ژن‌های نئاندرتال و ژن انسان مدرن می‌تواند روی زندگی امروز ما تأثیر بگذارد.» او این تحقیقات را همراه با ژانت کلسو و سونت پبو از انستیتوی کارولینسکا انجام داده است.
در تحقیقات سال‌های اخیر بارها نشان داده شده که چگونه انواع انسان در طول هزارها سال با یکدیگر آمیزش کرده و ژن‌های خود را به یکدیگر منتقل کرده‌اند. این پژوهش‌ها روشن می‌کنند که سیر تکامل انسان خطی نبوده، بلکه از مسیر تداخل خطوط تکاملی متفاوت به انسان امروزی است.
–
نئاندرتال‌ها از نزدیک‌ترین گونه جانوران به انسان امروزی بودند که اولین بقایای آنها در دره نئاندر در نزدیکی شهر دوسلدروف آلمان یافت شد و همین اسم نیز بر آنها گذاشته شد. آنها حدود ۴۰۰ هزار سال پیش در اروپا، خاورمیانه و آسیای مرکزی و در غرب سیبری زندگی می‌کردند. نئاندرتال‌ها هرگز پای‌شان به آفریقا نرسید و به همین دلیل نیز این ژن در ساکنان این قاره یافت نمی‌شود.
ترکیب DNA نئاندرتال و انسان امروزی حدود ۴۷ تا ۶۵ هزار سال پیش رخ داد. حدود ۴۰ هزار سال پیش نئاندرتال‌ها از بین رفتند، اما ژن آنها در بدن انسان مدرن باقی ماند.
