<
سوگل عیاری؛ شهروندخبرنگار، شهریار
یکی‌شان پای راست ندارد و دیگری دست چپ، یکی چشمانش نابینا است و دیگری گوشش بریده شده است. این جا نقاهتگاه حیوانات معلول یا خانه سگ‌های آسیب‌دیده و زخمی است. سگ‌هایی که با کمک خیرین و از طریق همین نقاهتگاه دردهایشان دوا می‌شود و دوران نقاهت را همین‌جا می‌گذرانند.
***
«مریم» اسم خودش را روی نقاهتگاه گذاشته است. خودش هر بار در پست‌های اینستاگرامی صفحه متعلق به نقاهتگاه، روبه‌روی دوربین می‌نشیند و گزارشی از شرح حال حیوان جدیدی که مهمانشان شده، برای مخاطبان و همراهان ارائه می‌دهد. برای همه سگ‌ها اسم می‌گذارد و همراهانش را در جزییات بهبودی سگ‌ها شریک می‌کند. دوربین را روی صورت حیواناتی می‌برد که با وضعیت وخیم به نقاهتگاه او پناه می‌آورند و از شادمانی و شیطنت‌هایشان پس از طی شدن مراحل درمانی فیلم می‌گیرد.
نقاهتگاه حیوانات معلول مریم صانعی سال ۱۳۸۹ تاسیس شده و حالا ده سال است که به صورت «مردم‌نهاد» اداره می‌شود. خودش در اولین پست‌های اینستاگرام، چگونگی شکل گرفتن ایده تاسیس این نقاهتگاه را توصیف کرده است: «مراکز خیریه زیادی برای تامین نیاز و کمک به انسان‌های معلول و ناتوان فعالیت می‌کنند؛ اما شاید کمتر کسی به فکر آرامش و سلامت دیگر موجودات زنده خداوند باشد؛ بنابراین تصمیم گرفتیم این نقاهتگاه را به نیت کمک به حیوانات معلول و آسیب‌دیده و سرطانی تاسیس کنیم و به لطف خداوند و حمایت مردم، بدون وابستگی به هیچ ارگان و نهادی ده سال است که کار خدمات‌رسانی به این بچه‌های معصوم و ناتوان را انجام می‌دهیم که عمدتا سگ‌ها هستند و امیدوارم تا پایان عمر بتوانیم این مسئولیت را به بهترین شکل انجام بدهیم.»
«همایون» یکی از همراهان این نقاهتگاه می‌گوید: «این سگ‌ها بیماری‌های مختلف دارند. بعضی دچار معلولیت و یا فلج پا هستند و به نوبت، پرسنل این سگ‌ها را با ویلچر برای هواخوری و خشک نشدن عضلاتشان در فضای باز می‌برند و شست‌وشو و نظافت و دارو دادن به این موجودات فقط از یک‌سری عاشق بر می‌آید که کنار هم در این نقاهتگاه جمع شده‌اند. بارها دیده‌‌ام که این پرسنل شب تا صبح کنار حیوان زبان‌بسته نشسته‌‌اند و برای درد کشیدن حیوانات اشک ریخته‌‌اند و یا با بهتر شدن آن جیغ کشیده‌‌اند و خوشحالی کرده‌اند. به نظرم انسان بودن همین است و بس.»
شیوع ویروس کرونا باعث شده مریم و دوستانش بیش از گذشته در اینستاگرام به معرفی حیوانات معلول و فعالیت‌های نقاهتگاه بپردازند. یکی از آن‌ها می‌گوید: «ما پنجشنبه‌ها و جمعه‌ها برای علاقه‌مندان به حیوانات بازدید می‌گذاریم. مردم می‌آیند و این فرشته‌های مهربان را می‌بینند و با آن‌ها بازی می‌کنند و به وضعیت آن‌ها توجه می‌کنند. همین باعث می‌شود به نقاهتگاه کمک کنند و درباره این‌جا اطلاع‌رسانی کنند. شیوع ویروس کرونا اما در این بازدیدها اختلال به وجود آورده است.»
«تینا» دامپزشکی که یک روز در هفته به‌طور رایگان برای این نقاهتگاه کار می‌کند، می‌گوید: «یکی از دوستانم لینک کانال تلگرام اتاق خبرنقاهتگاه را برایم فرستاد و از روی مطالبی که می‌گذاشتند و تعداد عمل‌های جراحی که روی سگ‌ها انجام می‌شد و توضیحاتشان متوجه شدم که کار صادقانه پیش می‌رود و بهشان پیام دادم که من می‌توانم یک روز در هفته برای ویزیت بچه‌ها به نقاهتگاه بیایم که خیلی خوشحال شدند و الان دوسالی هست که همکاری ما آغاز شده است.» تینا باور دارد که هر کسی از نزدیک از این نقاهتگاه دیدن کند، عاشق این‌جا و حال خوب بچه‌ها و پرسنل می‌شود و از مردم می‌خواهد که برای تداوم کار این‌جا هر کسی در حد توانش به این مجموعه کمک کند و مطمئن باشد که پولش را جای درستی هزینه کرده است. او در ادامه این‌طور می‌گوید: «لزومی ندارد که کمک‌ها صرفا به صورت وجه نقد باشد؛ اقلامی مثل دارو و مواد شوینده، ماست کم‌چرب، پودر بچه، شامپو بچه، دهان‌شویه، سرنگ سه و پنج میلی، تی، جارو، کیسه زباله ضخیم، دستکش لاتکس، برنج، مرغ، غذای خشک و گاز استریل از نیازهای دائمی و همیشگی این مرکز است.»
گردانندگان این مرکز برای جمع‌آوری کمک‌های بیشتر، کمپین‌هایی هم در فضای مجازی برگزار کرده‌اند. مثل کمپین کمک ده هزار تومانی که با شعار «تنها با ده هزار تومان می‌توانی زندگی من را تغییر دهی» در فضای مجازی تبلیغ می‌شود. آن‌ها در این کمیپن از مردم درخواست می‌کنند که تنها با بخشیدن ده هزارتومان در تامین هزینه‌های تغذیه و داروی این موجودات عزیز سهیم شوند.
روی قسمت بایوی صفحه اینستاگرام نقاهتگاه حیوانات معلول مریم صانعی نوشته شده است: «فروش نداریم.»
«حسین» یکی از حامیان نقاهتگاه این جمله را تایید می‌کند و می‌گوید: «من در یک باغ بزرگ در شهریار و نزدیکی نقاهتگاه زندگی می‌کنم. بعد از آشنایی با این مجموعه تصمیم گرفتم برای باغم یک سگ از نقاهتگاه بگیرم و وقتی درخواست خرید سگ را مطرح کردم، متوجه شدم که سگ‌ها به‌هیچ‌وجه فروشی نیستند و فقط به کسانی که شرایطش را داشته باشند، این سگ‌ها را واگذار می‌کنند. الان هم بعد از تایید شرایط محل زندگی‌‌ام از طرف پرسنل نقاهتگاه، دو تا از این فرشته‌ها به من واگذار شده است.» حسین در مورد شرایط واگذاری سگ‌ها می‌گوید: «اول یکی از کارشناسان از محل زندگی که برای حیوان تدارک دیده‌‌ام، بازدید کرد و تحقیقاتی راجع به شرایط مالی من انجام شد. از همسایه‌ها هم راجع به حُسن یا سوء رفتارم سوالاتی کردند و بعد برای سگ‌ها از طرف نقاهتگاه یک پزشک دوره‌‌ای مشخص کردند و الان هم بعد از شش ماه همچنان گهگاه بازدیدهای دوره‌‌ای انجام می‌شود.»
حسین باور دارد که سگ‌ها فرشته‌‌اند و معتقد است اگرآن ها در زندگی‌‌اش نبودند، تا حالا حتما از افسردگی و تنهایی نتوانسته بود جان سالم به در ببرد. حسین در پایان صحبت‌هایش می‌گوید: «به همه کسانی که شرایط مالی و نگهداری‌‌اش را دارند و تنها زندگی می‌کنند، پیشنهاد می‌کنم که حتما برای کمک به خودشان و انجام یک کار خیر، سری به « نقاهتگاه حیوانات معلول مریم صانعی» بزنند.»
مطالب مرتبط:
طلبه حامی حیوانات: پدرم گفت این راه به بهشت می رود
بی توجهی به قوانین مجازات حیوان آزاری، از مجلس ششم تا دولت یازدهم
لایحه نه به حیوان‌آزاری، روی میز نماینده‌ها خاک می‌خورد
]]>
لینک مطلب
